سلاام.بعد ایامی وبلاگو از خاک خوری در اوردم.از یه طرف سرما خوردگی که چن روزه بدن گیر شده و عضله جاتمو چیز میز کرده.از یه طرف مودم خراب شده و اجبار به استفاده نت همراهه از یه طرف سایت نوعی ایراد داره و موقع login نیاز به چن بار وارد کردن کد امنیتیه.جمع سه تا سه نقطه کرده رو عصب مصب.نت گردی میکردم یاد اینجا افتادم گفتم سری زده باشم.سه روز مونده تا تمومی 94.خوشحالیشو ناراحتیش هم وزنه.بابت خوشحالیش .1.اوایل وبلاگ نویسی گفته بودم که امسالم شامل میشه.2.رفع تنبلی از من.هر سال چیزی کم زیاد میشه.امسال تنبلی مثبت شد روم که به امید بالایی با رفتن  امسال این خاصیت میره.نمیره ولی احتمالا کم شدنش بالای نوده.ناراحتیش برا گذر زوده زمانه.زمان همیشه میگذره ولی زود دیر داره.مث چند سال قبلی که خبر از گذشت زودش نداشتم.امروز دلم بد اوضاع تنگ شده بود برا نیمباز.اولین چت مجازی که بعد چتروم ازش استفاده کردم.خاطرش فوق زیاده.برنامه زیاد اومده ولی فک نکنم بتونه جای اونو بگیره.امکاناتش محدود بود که این محدودیات باعث جای زیادش تو دل بود.نیمباز به کنار یاد لاین سه سال قبل که اوایل بودو پستایی که میذاشتم افتادم(امروز همه گذشته جات اومده بودن عید دیدنی:-D ) که مشابه مطتلب اولیه وبلاگه و اگه بود میخندیدیم.ز عید امسال بگم : روال سه سال اخر میریم مشهد.البته قبلش قم که زیارتی از داداشو خانوادش داشته باشیم.دلمون زیاد تنگ شده برا کوچولو.چن روز میمونیمو حرکت به سوی عشق.عید امسال نسبت به سال قبل تغییرات زیادی کرده.تعدادش کمه ولی وسعت تعداد کمش زیاده.زیاد نوشتم.از جایی که تنبلیم عود کرده این مقدار زیاد اومد برام:-D .بای تا های